کشورهایی همچون آلمان و ژاپن جنگ زده، بنای توسعه خود را بر توسعه نظام آموزش و پرورش قرار دادند و امروزه توانسته اند، اقتصادی مدرن و پویا داشته باشند. استونی به عنوان کشوری جدا شده از شوروی کمونیست که از مشکلات متعدد اقتصادی رنج می برد، نیز برنامه های متعددی برای رشد کیفی مدارس خود اجرا می کند تا در مسیر توسعه اقتصادی قرار گیرد.
در ایران، به لحاظ نظری و در مقام کلام، مدرسه اهمیتی فوق العاده دارد، در حالی که اکنون و خصوصا در چند سال اخیر در وضعیت نگران کننده ای قرار گرفته و چنان غیرکارآمد شده است که گویا، پایان آن نزدیک است. ادامه خواندن “پايان و اغازي بر مدرسه”
پژوهش و سرگردانی مدیریتی در مدارس
پژوهش در نهادهای آموزشی خصوصا مدرسه، از دو جهت مورد توجه و اهمیت است:
اول: پژوهش باید به عنوان روح حاکم در تمام ارکان مدرسه اعم از روش تدریس، ارزشیابی ها، فعالیت های تکمیلی و فعالیت های فرهنگی وجود داشته باشد. چرا که یکی از وظایف دستگاه تعلیم و تربیت، تربیت انسان های مساله محور و پژوهش مدار است.
دوم: در فلسفه پژوهش گفته می شود ، روش پژوهش دارای اهمیتی حیاتی و اساسی در محتوای پژوهش است. به عبارتی هر اقدام پژوهشی برای حل مساله بدون روشی مناسب و متناسب نه تنها به حل مساله منجر نمی شود، بلکه ممکن است آسیب های زیان باری نیز به مساله و موضوع اصلی وارد کند. ادامه خواندن “پژوهش و سرگردانی مدیریتی در مدارس”
مخاطب شناسی و مخاطب سنجی بحث مغفول نظام آموزشی
مخاطب سنجی؛ ضرورت بازنگری در برنامه هفتگی دانش آموزان
امروزه در برنامه ریزی برای سطوح مختلف مدیریت در سیستم های انسانی، توجه به مخاطب دارای اهمیت فراوانی است. شاید بحث مخاطب شناسی و مخاطب سنجی بیشتر در ادبیات روابط عمومی و رسانه مورد بحث قرار گرفته، اما در هر سیستم انسانی که هدفش تغییر نگرش و ایجاد رفتار جدید است، مخاطب شناسی اهمیت پیدا می کند.
آموزش و پرورش که برای یادگیری فعالیت کرده و یکی از اهداف اساسی آن ایجاد تغییرات پایدار در رفتار دانش آموزان بر اساس فلسفه تعلیم و تربیت حاکم است از مهم ترین نهادهایی است که باید برای مخاطب شناسی و مخاطب سنجی اهمیت فراوان قایل شود. ادامه خواندن “مخاطب شناسی و مخاطب سنجی بحث مغفول نظام آموزشی”
آموزش و پرورش و انسان هایی که حذف می شوند
فارغ از ورود به این بحث، وقتی صحبت از پیشنهاد افرادی برای این منظور می شود، انگشتان یک دست هم به پایان نمی رسد.
چرا این طور شده و نمی توانیم مدیران متعدد برای این منظور نام ببریم، البته هدف اصلی بنده، انتخاب وزیر نیست بلکه آن را دستمایه طرح مطلبی اساسی در نظام آموزش و پرورش ایران قرار داده ام و نام آن را «نگاه حذفی به انسان ها» گذاشته ام.
اگر به دوران کودکی خود برگردیم یاد اولین نگاه حذفی خواهیم افتاد.
نوع ایستادن در صف، نوع چینش نیمکت ها در کلاس و ترتیب قرار گرفتن دانش آموزان تابعی از عاملی به نام قد بود. ادامه خواندن “آموزش و پرورش و انسان هایی که حذف می شوند”