آموزش و پرورش و تحول

تحول در آموزش و پرورش ، عبارتی است که هر مقام مسئول در این وزارتخانه به عنوان اصلی ترین برنامه خود عنوان می کند.
اما نگاهی اجمالی به سخنان مسئولان فعلی و سابق نشان می دهد ، این تحول بیشتر ناظر بر معلول است.
یک نمونه در اینجا ، می تواند به خوبی این موضوع را بیان کند.

کیفیت نیروی انسانی و نحوه جذب و استخدام آنها از موضوعات مورد توجه است که از وزیر اسبق گرفته تا طیف های مخالف ایشان و مسئولان فعلی، در مورد آن نظر انتقادی دارند و روش جذب و استخدام را مناسب ندانسته و در درازمدت ، باعث لطمه به نظام تعلیم و تربیت می دانند.
اما آیا مسأله اصلی، روش جذب و استخدام است؟
در واقع، این طور نیست و روش جذب معلول نوع نگاه به نقش معلم و جایگاه آن در تعلیم و تربیت است.
«تعدادکلاس های خالی»، « کلاس های خالی  رو پر کردیم»، «فعلا اولویت، پر کردن کلاس های خالی است».اینها عبارت های رایج میان کارشناسان و مسئولان آموزش و پرورش در ابتدای هر سال تحصیلی است.
تحلیل محتوای این جملات و جملاتی شبیه این، بیانگر نوع نگاه به نقش معلم است.
این جملات، نقش معلم را در حد «پر کردن کلاس» و یا «مبصری» می بیند که با حضورش باید مانع از خالی دیده شدن کلاس شود.

همان طور که می دانیم امروزه، در مباحث یادگیری ، به فرآیندی اشاره می شود که به آن یاددهی- یادگیری می گویند.

برداشت درست از این عبارت این است که یاددهنده و یادگیرنده مطلق نداریم. معلم، همزمان با یادگیری، می آموزد و دانش آموز نیز همان زمان هم می آموزد و هم یاد می گیرد.

اگر به این مطلب ، نقش فناوری اطلاعات و توسعه حیرت آور آن را در ابعاد هوش مصنوعی نیز بیفزاییم، متوجه تحول عمیق در نقش معلم از انتقال دهنده دانش و حتی تسهیلگر به طراحی می شویم. در این وضعیت، چرخه پیچیده ای از یاددهی- یادگیری اتفاق می افتد که تفکیک میان یاددهنده و یادگیرنده عملا کار دشواری خواهد بود و مدام و با سرعت زیاد، نقش یاددهنده و یادگیرنده، جابجا می شود.

در این چرخه پیچیده و سریع، دوعنصر را میتوان در رابطه میان معلم و دانش آموز در نظر داشت و بر اساس آن چهارگانه دانش آموز و معلم را ترسیم کرد.

برای خواندن کامل این مطلب ، اینجارا کلیک کنید.