تحول و دگرگونی در زندگی بشر به ویژه در حوزه تولید، ارتباطات، مبادله اطلاعات و نزدیک شدن اندیشه ملت های گوناگون، نوعی انگیزه اجتماعی پدید می آورد که می توان آن را نوسازی یا نوآوری نامید. این انگیزه در بسیاری از جوامع به خصوص کشورهای در حال توسعه، زمینه را برای اصطلاح های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از جمله نوسازی نظام آموزش و پرورش فراهم می کند و مردم این جامعه ها را درباره شرایط خویش و چگونگی تعلیم و تربیت فرزندان خود به اندیشه وا می دارد زیرا آموزش و پرورش کلید توسعه و پیشرفت همه جانبه جوامع در تمامی ابعاد است.
امروزه بسیاری از متفکران و متخصصان تعلیم و تربیت که نگاهی تازه در زمینه اصلاحات آموزشی دارند، براین باورند که برنامه ریزی برای تحول، نوسازی و بهتر شدن شرایط آموزش در واقع تجدید نظر اساسی در عملکرد گذشته و کنونی نظام آموزش و پرورش محسوب می شود زیرا در این صورت میتوان با نگاهی نو و جامع عواملی را که سبب رکود فعالیت های فرهنگی و علمی شده و مشکل های کنونی نظام آموزش و پرورش را به دنبال داشته است، شناسایی کرد. ادامه خواندن “تحول ساختاری در نظام آموزشی با اصلاحات بنیادین”