فضای دیجیتال: نزاع سیاسی یا مساله ای ملی

 

مقدمه

بحث بر روی بحث فیلترینگ این روزها به یکی از موضوعات مورد توجه رسانه ها ، سیاستمداران و بخش قابل توجهی از جامعه تبدیل شده است. اهمیت این موضوع تا بدانجا پیش رفت که بنا بر گزارش برخی منابع، منجر به منع حضور یکی از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی فضای مجازی از شرکت در جلسات مذکور تا اطلاع بعدی شده است.

بحث

وقتی بحث فضای دیجیتال، مطرح می شود، دو موضع متناقض در برابر آن اتخاذ می شود: موافقت یا مخالفت. این دوگانه موضع گیری در فرهنگ علمی و اجتماعی ما ایرانیان موضوع جدیدی نیست و از آنجا که بنا به دلایلی، خیلی اهل تفکر نیستیم، دوست داریم خیلی زود در رابطه با پدیده های مختلف موضع گیری کنیم و قضاوت کنیم. در این رابطه ،چند گزاره قابل توجه می باشد

  1. امروزه بحث قدرت از دو جهت تغییر پیدا کرده است.یکی از منظر مفهوم و دیگر از منظر محل استقرار.

قدرت نرم و قدرت سخت، مفاهیمی هستند که در دو دهه اخیر وارد ادبیات سیاسی شده و چون  اساسا هر چیز که به قدرت مربوط می باشد اعم از کسب، حفظ یا افزایش آن در حیطه علوم سیاسی قرار می گیرد. بدین جهت است که بحث فضای دیجیتال با اینکه ظاهرا یک مبحث فناورانه است اما مباحث پیرامون آن بیشتر مورد توجه سیاستمداران قرار گرفته و به تبع آن باعث جدال های لفظی متعددی شده است.

 

دوم اینکه ، محل قدرت بیشتر به جامعه منتقل شده است ، به عبارتی دیگر ، فیزیک قدرت به عرصه های اجتماعی منتقل شده است .رفتار سیاسیون در کشورهای مختلف بیانگر توجه آنها به مسایل اجتماعی است و علت آن ، کسب و افزایش قدرت از طریق جامعه می باشد.

حتی در عرصه های بین المللی نیز مباحث سیاست بین الملل بیشتر اجتماعی است تا سیاسی مانند محیط زیست، حقوق کودکان، حقوق زنان، حقوق بشر و …..این عرصه امروزه چنان قدرتمند شده است که ارزش های فرهنگی نیز وقتی قابلیت اجرا پیدا می کنند که شکل اجتماعی به خود می گیرند تا سیاسی.اتفاقا وقتی شکل سیاسی به خود می گیرند، ضمانت اجرایی پایینی خواهند داشت

 

  1. فضای دیجیتال با توجه به گزاره بالا از مولفه های قدرت می باشد.وقتی موضوعی دارای قدرت اجتماعی چنان بالایی می باشد، نمی توان به راحتی از کنار آن گذشت و نباید آن را به سطح منازعات سیاسی تقلیل داد.وقتی موضوعی به نزاع گروه های سیاسی تبدیل می شود چند اتفاق می افتد: اولا محل مناقشه نامشخص می شود و موضوعی به این اهمیت، مورد کم توجهی استراتژیک قرار می گیرد.ثانیا، این موضوع که می تواند به عنوان مولفه قدرت باشد ، منازعات سیاسی جدیدی را بازتولید می کند
  2. با توجه به گزاره دوم، برای شناخت دقیق زوایای مختلف موضوع باید از روش پژوهش سازمانی بهره برد تا روش پژوهش دکارتی.

روش پژوهش سازمانی ما را به سمت سیاستگذاری عمومی رهنمون می سازد. این روش، به ما می گوید برای فهم فضای دیجیتال باید از متخصصین حوزه های مختلف اعم از فناوری، جامعه شناسی، علوم ارتباطات، آینده پژوهی، سیاست و سایر علوم مرتبط استفاده نمود.امروزه باید ابتدا مساله شناس خوبی بود و بتوان ابعاد یک موضوع را به مسایل متعدد و مهم آن موضوع تجزیه نمود و بعد از شناخت، بتوان اشکال ترکیبی آن را ترسیم کرد و بعد از این مرحله، بتوان به تحلیل مساله پرداخت

نتیجه

 

از آنجا که فضای دیجیتال در دنیای امروز، به عنوان یکی از مولفه های قدرت ملی و بین المللی تبدیل شده، باید به آن نگاه استراتژیک و ملی داشت و برای شناخت وضعیت موجود، نوع برخورد و استفاده و آینده پژوهی در مورد آن، با استفاده از روش های حوزه سیاستگذاری عمومی، به اجماع ملی در مورد آن دست یافت و حداقل برای ۲۰ سال آینده در این حوزه برنامه داشت. آفت بزرگ در این رابطه، تبدیل‌ و تقلیل آن به یک مناقشه سیاسی داخلی است

منبع: روزنامه تعادل

http://www.taadolnewspaper.ir/بخش-صفحه-اول-۸۷/۱۳۸۷۸۷-فضای-دیجیتال-نزاع-سیاسی-یا-مساله-ای-ملی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.