حسین طالب زاده در گفت و گو با خبرنگار حوزه آموزش ایرنا اظهار داشت: هنوز نگاه به آموزش و پرورش یک نگاه «پرستیژ مدار» است زیرا همه مسوولان بر اهمیت دستگاه تعلیم و تربیت اذعان دارند اما تاکنون اقدامی برای تعیین میزان سهم آن در توسعه مشخص نشده است.
وی افزود: اگر آموزش و پرورش یک مساله ملی بود شورای عالی انقلاب فرهنگی اجازه نمی داد که نظام ۳ – ۳- ۶ به این شیوه اجرایی شود و سازمان مدیریت محاسبه می کرد که در صورت اضافه شدن یک پایه به دوره ابتدایی چه عوارضی به نیروی انسانی و نحوه آموزش وارد می شود.
با پیدایش اینترنت در مرحله اول و توسعه حوزه های فراعلم، تحولات جدی در زندگی انسان رخ داد اما همچنان اموزش و پرورش، مدرسه و معلم در کانون توجه باقی ماندند اما اکنون با توسعه هوش مصنوعی، سوالات جدی در کارامدی این عناصر ایجاد شده است
** بحث
در یک سال اخیر، اقدامات جدی در حوزه های مختلف صنعت، بیمه، حمل و نقل، لوازم خانگی، لقاح مصنوعی، کشاورزی، پول، پزشکی و کسب و کار اتفاق افتاده است که تابعی از انقلاب صنعتی جدید تعبیر شده است.
مفهوم مشترکی در همه این تحولات وجود دارد و ان، جایگزینی نرم افزار است.
عده ای از محققان و مدیران صنعتی معتقدند ظرف پنج تا ۱۰ سال اینده، نرم افزار و اطلاعات همه صنایع را خواهد بلعید.
کشورهایی همچون آلمان و ژاپن جنگ زده، بنای توسعه خود را بر توسعه نظام آموزش و پرورش قرار دادند و امروزه توانسته اند، اقتصادی مدرن و پویا داشته باشند. استونی به عنوان کشوری جدا شده از شوروی کمونیست که از مشکلات متعدد اقتصادی رنج می برد، نیز برنامه های متعددی برای رشد کیفی مدارس خود اجرا می کند تا در مسیر توسعه اقتصادی قرار گیرد.
در ایران، به لحاظ نظری و در مقام کلام، مدرسه اهمیتی فوق العاده دارد، در حالی که اکنون و خصوصا در چند سال اخیر در وضعیت نگران کننده ای قرار گرفته و چنان غیرکارآمد شده است که گویا، پایان آن نزدیک است.
پژوهش در نهادهای آموزشی خصوصا مدرسه، از دو جهت مورد توجه و اهمیت است:
اول: پژوهش باید به عنوان روح حاکم در تمام ارکان مدرسه اعم از روش تدریس، ارزشیابی ها، فعالیت های تکمیلی و فعالیت های فرهنگی وجود داشته باشد. چرا که یکی از وظایف دستگاه تعلیم و تربیت، تربیت انسان های مساله محور و پژوهش مدار است.
دوم: در فلسفه پژوهش گفته می شود ، روش پژوهش دارای اهمیتی حیاتی و اساسی در محتوای پژوهش است. به عبارتی هر اقدام پژوهشی برای حل مساله بدون روشی مناسب و متناسب نه تنها به حل مساله منجر نمی شود، بلکه ممکن است آسیب های زیان باری نیز به مساله و موضوع اصلی وارد کند.
مخاطب سنجی؛ ضرورت بازنگری در برنامه هفتگی دانش آموزان
امروزه در برنامه ریزی برای سطوح مختلف مدیریت در سیستم های انسانی، توجه به مخاطب دارای اهمیت فراوانی است. شاید بحث مخاطب شناسی و مخاطب سنجی بیشتر در ادبیات روابط عمومی و رسانه مورد بحث قرار گرفته، اما در هر سیستم انسانی که هدفش تغییر نگرش و ایجاد رفتار جدید است، مخاطب شناسی اهمیت پیدا می کند.
آموزش و پرورش که برای یادگیری فعالیت کرده و یکی از اهداف اساسی آن ایجاد تغییرات پایدار در رفتار دانش آموزان بر اساس فلسفه تعلیم و تربیت حاکم است از مهم ترین نهادهایی است که باید برای مخاطب شناسی و مخاطب سنجی اهمیت فراوان قایل شود.
فارغ از ورود به این بحث، وقتی صحبت از پیشنهاد افرادی برای این منظور می شود، انگشتان یک دست هم به پایان نمی رسد.
چرا این طور شده و نمی توانیم مدیران متعدد برای این منظور نام ببریم، البته هدف اصلی بنده، انتخاب وزیر نیست بلکه آن را دستمایه طرح مطلبی اساسی در نظام آموزش و پرورش ایران قرار داده ام و نام آن را «نگاه حذفی به انسان ها» گذاشته ام.
اگر به دوران کودکی خود برگردیم یاد اولین نگاه حذفی خواهیم افتاد.
نوع ایستادن در صف، نوع چینش نیمکت ها در کلاس و ترتیب قرار گرفتن دانش آموزان تابعی از عاملی به نام قد بود.